In Dol op de Duinen zetten we elke maand een vrijwilliger of betrokkene van Stichting Duinbehoud in de schijnwerpers. Zij vertellen waarom de duinen een speciale plek in hun hart hebben. Deze keer: Marc Janssen |
“In het duingebied vind je echt nog de natuur die van de natuur is”
Marc Janssen heeft bij Stichting Duinbehoud verschillende functies bekleed: eerst duinconsulent en daarna directeur. Uit zijn carrière bij de stichting blijkt dan ook een grote betrokkenheid bij de duinnatuur. In zijn vrije tijd is hij zich ook graag in de duinen, zo gaat hij er elke zondag wandelen om tot rust te komen en uit te waaien.
Op de vraag waarom het duinlandschap hem zo aanspreekt, antwoordt Marc dat het gebied gevarieerd is. “Je hebt er heel veel verschillende soorten natuur. Het mooie aan de duinnatuur is de dynamiek. Daarnaast kun je er lekker wandelen, fietsen en naar het strand gaan. Als je bovendien een beetje goed zoekt, dan vind je er ook een heleboel stille plekjes om lekker tot rust te komen. Wat ik heerlijk vind is om in de zomerse maanden rond een uurtje of 6 ’s avonds met mijn vriendin op de fiets naar het strand te gaan om te picknicken. Dan sluiten we de dag af door samen naar de ondergaande zon te kijken.”
Jeugd
Marcs belangstelling voor het duingebied was er niet van jongs af aan. “Ik ben opgegroeid in een flatwijk in Den Haag-Zuidwest. Vanuit de flatwijk ging ik wel eens de polder in, meer om op avontuur te gaan dan vanuit interesse voor planten of dieren.” Zijn moeder nam hem echter regelmatig op sleeptouw door de duinen. “En het was niet zomaar een wandelingetje, dat was echt een dagtocht. In die tijd was de natuur voor mij een speeltuin. Ik heb me tot ver in mijn puberteit niet echt beziggehouden met natuur.”
Hoe is de directeur dan uiteindelijk bij natuurbescherming uitgekomen? “Interesse in biologie, leven, de wetenschappelijke achtergronden had ik altijd wél. Vanuit die invalshoek ben ik uiteindelijk biologie gaan studeren” licht Marc toe.
Op een andere manier kijken
In zijn studietijd begon hij letterlijk op een andere manier naar de duinen te kijken: “We gingen met groepjes studenten onderzoek doen in het duingebied. Een van de dingen die je leert bij de studie is: met je neus op de grond gaan zitten, en kijken wat er allemaal precies groeit en bloeit.”
Dat was het moment waarop de fascinatie voor het duingebied bij Marc opbloeide. Zo ontdekte hij allerlei dingen waarvan hij in zijn tienerjaren niet wist dat het voorkwam. “Je wordt er met je neus bovenop gedrukt, en toen zag ik allemaal mosjes en korstmosjes waarvan ik in het verleden dacht: ‘nou, dat is allemaal één grote groene vlakte.’ Maar dan zie je ineens allemaal verschillende levensvormen en dat maakt het interessant.
Ongerepte natuur
Wat deze natuur voor hem écht speciaal maakt, is het ongetemde karakter ervan. “Voor mij roept het duingebied het gevoel op ‘hier leeft de natuur zoals de natuur moet leven.’ Lekker met rust laten, niet te veel invloed van mensen. Het overgrote deel van de natuur in Nederland is cultuurlandschap. In het duingebied vind je echt nog de natuur die van de natuur is.”