In Dol op de Duinen zetten we elke maand een vrijwilliger of betrokkene van Stichting Duinbehoud in de schijnwerpers. Zij vertellen waarom de duinen een speciale plek in hun hart hebben. Deze keer Margo van der Meulen, duinconsulent voor Stichting Duinbehoud op Schouwen-Duiveland. Margo: “Ik hoop dat ik de strandplevieren voor uitsterven kan behoeden”.
Duinconsulent Margo vertelt dat ze van jongs af aan interesse had voor gele bloemen, zoals rolklaver en vlasleeuwebek. Later zijn er de vogels en hun leefgebied bij gekomen. “Wel iets lastiger omdat vogels niet stilzitten”.
Ze ging scheikunde studeren aan de HTS in Rotterdam, want een universitaire studie zat er in die tijd niet in omdat ze taken had als mantelzorger. Daarnaast heeft ze cursussen op gebied van natuur en milieu gevolgd bij de Open Universiteit. Margo heeft op het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW) in Oostvoorne gewerkt en deed onder andere onderzoek naar hoe planten reageren op stikstof. Een uiterst actueel onderwerp dus, maar jaren geleden ontdekten Margo en haar collega’s al dat te veel stikstof heel slecht is voor de natuur.
Haar zorgen over de toestand waarin de wereld verkeert, zijn er ondertussen niet minder op geworden. “Constructieve plannen over het tegengaan van de zeespiegelstijging, klimaatverandering en stikstofproblematiek zijn er. Maar komt de uitvoering niet te laat?”
De Strandplevieren
Ondertussen spat haar passie voor met name één soort vogels er vanaf: de strandplevieren. In Nederland zijn er ongeveer nog maar 175 broedpaartjes van. Ze broeden op de open strandvlakte en het is moeilijk om het nestkuiltje (met meestal drie eieren) te vinden. Bij de vondst van een nieuw nest wordt eerst het strand rondom het nest afgezet met palen en touw en komt er daarna een informatiebord te staan voor de recreant. Gelukkig laat het aantal strandplevieren de laatste tijd een stijgende lijn zien. Dit jaar waren op het Verklikkerstrand op Schouwen-Duiveland zeven broedparen die in totaal negen jongen groot brachten.
Margo vertelt dat ze in het broedseizoen zeker om de dag gaat kijken: waar zijn de nestjes, wie zitten erop, zijn ze geringd, hoeveel kuikens zijn er en hoeveel van hen overleven? “Er is zoveel te zien en je leert ze steeds beter kennen. Het zijn geen mannetjes en vrouwtjes, ik noem ze mannen en vrouwen. De mannen sloven zich uit voordat ze gaan paren. Er was eens een onnozele man die gelijk de vrouw wilde bespringen. Het vrouwtje werd boos en het kwam niet van paren. Dat is toch jammer, want er had een nestje meer kunnen zijn.”
Naast deze observaties houdt Margo zich onder andere ook bezig met de aanvraag om het Verklikkerstrand aan te wijzen als beschermd gebied voor de strandplevier. “De procedure is lastig, maar het positieve daarvan is dat àls het Verklikkerstrand eenmaal een beschermd gebied is, dit niet zomaar kan veranderen. Volgende week spreek ik weer in de gemeenteraad”… een volle agenda!
