In Dol op de Duinen zetten we elke maand een vrijwilliger of betrokkene van Stichting Duinbehoud in de schijnwerpers. Zij vertellen waarom de duinen een speciale plek in hun hart hebben. Deze keer: Natuurfotograaf die regelmatig beeld levert aan Stichting Duinbehoud en |
‘Ik hou van de dynamiek van het duinlandschap’
Nico van Kappel is een bevlogen natuurfotograaf. Deelnemers van de fotografieworkshop tijdens de ‘Dag van de duinen’ in Oostvoorne kunnen daarover meepraten. Hij heeft niet alleen een behoorlijke kennis van de natuur, maar ook aandacht voor de onderlinge verbanden: de samenhang van planten en dieren met het landschap en een passie voor de dynamiek van het landschap. Juist op het strand en in de duinen waar de natuurkrachten wind en water hun gang kunnen gaan, weet hij de mooiste beelden te maken. Met oog voor het detail of juist het grotere geheel.
Basis in Zuid-Afrika
Nico is geboren in Zeist, maar woonde vervolgens tot zijn twaalfde in Zuid-Afrika, in Kaapstad, dicht bij de kust. In de vakanties gingen ze naar de verschillende wildparken. “Mijn vader had een grote interesse in de natuur. Ik heb veel van hem meegekregen.”
Weer terug in Nederland – in zijn tienerjaren – boeide de natuur hem wat minder. Wel had hij in zijn achterhoofd het idee: ik wil terug naar Afrika. Daarom koos hij voor een studie in Wageningen. Pure biologie met veel verplichte practica trok hem wat minder. Het werd de richting Bos– en Natuurbeheer met als specialisatie ecologie.
Natuurfotograaf
Tijdens zijn studietijd begon hij serieus met fotograferen. “Eerst legde ik gewoon de dingen vast die ik zag. Net zoals mijn vader dat deed toen we naar de wildparken gingen. Op een gegeven moment wilde ik meer. Ik werd gegrepen door de dynamiek, de sfeer en kleur van de Nederlandse landschappen. Zeker de Nederlandse kust en het rivierengebied trekken me. Ik wilde mooie, esthetisch verantwoorde beelden maken, die het verhaal vertellen van de dynamische natuur. In de begintijd waren er nog geen digitale camera’s. Ik maakte toen vooral dia’s.”
Eind jaren negentig kwam het internet goed op gang. Daar verzamelde hij veel van de kennis over (digitale) fotografie die hij nodig had om de prachtige foto’s te maken die hij nu maakt. Na zijn studie kreeg hij van het Zuid-Hollands Landschap een opdracht om landschappen vast te leggen. Hij schreef zich in bij de Kamer van Koophandel als freelance natuurfotograaf. Vanaf 2005 is hij – jaarrond gezien – drie dagen per week natuurfotograaf naast ander deeltijdwerk.
Passie voor duinen
“Ik ben vaak in de duinen en aan de kust. Het is altijd anders. Het beeld verandert continu. Bij de Kwade Hoek in de duinen van Goeree is bijvoorbeeld kortgeleden nog een stuk duin weggeslagen met de storm.
In de jongste duinen zie je de meeste dynamiek. Veel soorten zijn aangepast aan de wat extremere omstandigheden. De biodiversiteit is groot. Je ziet veel soorten op een kleine afstand van elkaar.”
Nico en zijn vrouw Linda, die bioloog is, hebben drie kinderen: twee jongens en een meisje. “Onze kinderen zijn erfelijk belast door hun vader en moeder”, lacht hij. Hij wil ze de liefde voor de natuur mee geven, net zoals hij dat van zijn vader heeft meegekregen. “We nemen ze mee naar de duinen en de bossen, stoppen bij plantjes en beestje en gaan vaak met ze snorkelen in Zeeland. Ze beleven de natuur ieder op hun eigen manier.”
Stichting Duinbehoud
Sinds een paar jaar is Nico betrokken bij Stichting Duinbehoud. “Er zitten mensen met veel kennis. Kennis over de natuur, maar ook met kennis van de wet- en regelgeving. Ik vind het zo mooi dat de mensen van deze stichting gewoon in actie komen en de media opzoeken als dat nodig is. In tegenstelling tot terreinbeheerders zijn ze onafhankelijk.”
Wat hij ook mooi vindt, is dat Stichting Duinbehoud samenwerking zoekt met andere organisaties. Een mooi voorbeeld daarvan is Het Groene Strand – een initiatief waarbij natuur en natuurbeleving weer een plek krijgen op het strand. Zijn activiteiten bij de stichting en het geven van fotoworkshops in de duinen en andere natuurgebieden stimuleren hem om zich nog weer verder te verdiepen.
Geschreven door Marleen Arkesteijn.