Het meest noordelijke Waddeneiland Schiermonnikoog is al jarenlang een inspiratiebron voor schrijvers, schilders en andere kunstenaars. Zij komen naar het eiland om daar in rust te werken. Ook zijn er kunstenaars op het eiland gesetteld zoals schilder Romy Dam en beeldenmaker Klasiena Soepboer. Wat inspireert deze kunstenaars precies op Schiermonnikoog?
Even voorstellen
Mijn naam is Klasiena Soepboer (1989), geboren en getogen op Schiermonnikoog. Na de middelbare school op het eiland ging ik naar ‘het vaste land’ om te studeren aan twee kunstacademies: de academie Minerva in Groningen en daarna de Gerrit Rietveld academie in Amsterdam. Hoewel ik het erg naar mijn zin had in Amsterdam, miste ik toch het eilandleven. Vooral bij de wisseling van seizoenen kwam dat gemis naar boven. In de herfst wil ik de natte bladeren ruiken, in de winter wil ik zien hoe hele duinpartijen verschuiven en in de lente wil ik de vogels kunnen horen en de eerste knoppen in de bomen ontdekken. Dus besloten mijn vriend en ik terug te gaan naar het eiland waar we alweer 5 jaar wonen.
Ik ben Romy Dam-Hettenvan, geboren in Zuid-Afrika. In mijn derde levensjaar lopend in de duinen van Vlieland richting de Noordzee heb ik voor het eerst het “wow”gevoel gehad. Ik woon inmiddels 20 jaar op Schiermonnikoog en steeds als ik hier door de duinen naar het strand loop, heb ik weer datzelfde gevoel. Het fijne van dit eiland is dat je direct in verschillende landschappen kunt zijn: kwelders, bos, wad, rif, strand en duinen, het is iedere dag weer anders. In mijn werk word ik dan ook vooral geïnspireerd door de schoonheid van deze schepping.
Klasiena over haar werk
Op het eiland kan ik mijn beroep als kunstenaar het beste uitoefenen. Dit vanwege de rust, maar ook omdat de natuur altijd al een grote inspiratiebron voor me is geweest. Vooral de eeuwenlange relatie tussen mens en natuur vind ik erg interessant. De natuur leert mij te relativeren. Wanneer ik op het strand sta en alles om mij heen beweegt: het zand, de duinen, de zee en de dieren, besef ik hoe klein ik ben in dat geheel. Dit brengt me terug naar de basis. De natuur leert dat controle een illusie is. De vogels gaan hun gang, de golven blijven komen en ook als ik er niet ben, gaat dat gewoon door. Het gevoel dat het individu er niet meer toe doet in dit landschap inspireert me. Voor mij zijn dit de perfecte ingrediënten om na te kunnen denken over de vragen die ik heb als mens en hoe ik dit het beste kan verwerken tot een beeld.
Ik heb een aantal keren duinen gebruikt in mijn werk. Duinen zijn ongrijpbaar, voortdurend in beweging. Voor mij zijn ze het volmaakte decor voor mijn beelden. Ik neem mijn beelden mee het strand op en fotografeer ze in dit magische bewegende landschap. In mijn werkplaats zijn de sculpturen nog fossielen, maar de duinen zorgen ervoor dat mijn beelden tot leven komen. Ik krijg wel eens de vraag of het eiland op een gegeven moment niet gaat vervelen. Bij mij is dat onmogelijk, want ik zou in nog geen mensenleven alle manieren kunnen verkennen waarop je het eiland kunt zien.
Romy over haar werk
Ik heb een eigen klein sfeervol atelier aan de Langestreek, waar ik mijn foto`s en schilderijen tentoonstel en nautische accessoires verkoop. Schilderen doe ik meest in mijn atelier en op onze schilderclub “de Kwast”. Ik gebruik olieverf en werk met verschillende technieken; nat in nat of alla prima waarbij nieuwe verf wordt toegevoegd aan voorafgaande lagen nog natte verf. Ook de glaceertechniek – laag over laag verven, waarbij de onderliggende lagen volkomen gedroogd moeten zijn – pas ik veel toe. Zowel met penseel als met het paletmes probeer ik mijn gevoel over te brengen op het doek.
Fotograferen is mijn andere passie, spelen met licht, vastleggen van het moment.
Ik fotografeer niet alleen landschappen, maar doe ook familie-, gezins- en bruidsfotografie. De locatie is dan vaak in de duinen en op het strand, ik ben dan ook altijd afhankelijk van het weer en van het ‘natuurlijke’ licht.
Kunstroute ‘Het losse land’
Wij zitten allebei in de kunstvereniging ‘Sjain’ (sjain betekent: kijken) die in september 2020 de kunstroute ‘Het losse land’ organiseert. Vanaf het eiland noemen we Nederland vaak ‘het vasteland’ of ‘de wal’. ‘Het losse land’ verwijst naar de constante beweging van het eiland. Aan de ene kant verdwijnt zand en aan de andere kant groeit het aan. Hoe zien kunstenaars beweging in het landschap van Schiermonnikoog? Van zaterdag 12 september t/m zondag 20 september 2020 kunt u dit zien en beleven tijdens de kunstroute. De route loopt langs diverse ateliers en locaties in het dorp. Kijk voor meer informatie op www.sjain.nl/routekaart/. U bent van harte welkom!
Tekst: Klasiena Soepboer en Romy Dam-Hettenvan
Dit artikel verscheen in ons kwartaalblad Duin. Wilt u meer weten over de Nederlandse kust? Word donateur en ontvang Duin voortaan elk kwartaal. Of vraag een gratis proefexemplaar aan.
