Duinbehoud voor mens en natuur
We lezen het regelmatig in de krant: het gaat slecht met de natuur in Nederland. Jaarlijks rapporteren diverse onderzoeksinstituten over de toestand van de natuur. Keer op keer concluderen ze dat het slecht gaat en dat het herstel van de natuur slechts langzaam verloopt. Vorige week berichtte ook het milieuagentschap van de Europese Unie in het rapport “State of Nature 2020” over de slechte toestand van de natuur. De conclusie van het milieuagentschap is helder: “Niet-duurzame land- en bosbouw, stedelijke wildgroei en vervuiling zijn de belangrijkste oorzaken van de drastische achteruitgang van de Europese biodiversiteit, die het voortbestaan van duizenden diersoorten en habitats bedreigt.”
Voor Stichting Duinbehoud is dit reden om haar beleid te herijken en opnieuw te zoeken naar mogelijkheden voor natuurherstel. Deze week presenteert zij een nieuwe visie met de titel “Samen voor de kust, Duinbehoud voor mens en natuur”.
Behaalde successen
De afgelopen jaren zijn er wel degelijk successen geboekt in het Nederlandse duingebied. Waterleidingbedrijven ontwikkelden zich in de afgelopen veertig jaar tot deskundige beheerders van de natuur in de duinen. Ze hervormden de waterwinning in de duinen, waardoor een belangrijke bron van verontreiniging verdween. Er is ook flink geïnvesteerd in het herstel van vochtige duinvalleien.
Jong duin op Texel door Sytske Dijksen – Foto Fitis
Langs het strand heeft dynamisch kustbeheer zijn vruchten afgeworpen. Beheerders staan meer zandverstuivingen toe, zodat het duingebied zich kan verjongen. Op veel plaatsen langs het strand vervangen natuurlijke duinen nu de strakke zanddijk. Met name de pionierplanten en kruidenrijke vegetaties profiteren van het nieuwe beleid. Ook het actieve beheer van de terreinbeheerders met plaggen, maaien en begrazen heeft geleid tot meer variatie en een hogere biodiversiteit in het duingebied.
Terugdringen van stikstofdepositie
Maar er zijn nog steeds grote knelpunten voor de natuur in het duingebied. Een van de belangrijkste daarvan is de stikstofdepositie. Dagelijks komen grote hoeveelheden stikstof via de lucht in het duingebied terecht. Daardoor overwoekeren snelgroeiende plantensoorten als duinriet, braam en duindoorn de soortenrijke kruidenvegetaties.
De vermindering van de stikstofdepositie is voor Duinbehoud een belangrijk speerpunt. Dit kan door:
- om te schakelen naar een duurzame landbouw die minder gericht is op de export en de vleesproductie;
- grote vervuilers, zoals Tata Steel en de kolencentrales, aan te pakken;
- vol in te zetten op de energietransitie: energiebesparing, elektrisch rijden en de productie van elektriciteit uit zon en wind.
Ruimte voor de natuur
De toename van verstedelijking en toerisme legt een grote druk op het duingebied en maakt het herstel van de biodiversiteit er niet makkelijker op. Ook de grootschalig aangeplante naaldbossen in sommige duingebieden belemmeren het herstel van de duinnatuur. Een tweede speerpunt voor Duinbehoud is daarom om de natuur weer de ruimte te geven.
Aan de zeezijde kan kustverbreding met zandsuppleties nieuwe ruimte scheppen voor de natuur. De Zandmotor voor de kust van het Westland is hiervan een mooi voorbeeld. Aan de landzijde kan nieuwe natuur worden aangelegd in voormalige landbouwgronden. Daarnaast ziet Duinbehoud mogelijkheden om samen te werken met agrariërs aan een natuurinclusieve landbouw. Recreanten profiteren ook van de extra ruimte voor de natuur. Een wandeling in de natuur geeft rust en is goed voor de gezondheid.
Budget voor beheer
Tapuit door René van Rossum
Het herstel van de biodiversiteit vraagt om een ruimer budget voor het beheer van het duingebied. Terreinbeheerders moeten nu vaak nog de laatste euro’s bij elkaar schrapen om rond te komen. Dat gaat niet alleen ten koste van de biodiversiteit, maar ook van het onderhoud van paden en recreatieve voorzieningen. Ook daar geldt dat een extra investering in de natuur niet alleen ten goede komt aan de biodiversiteit, maar ook voordelen oplevert voor recreatie en natuurbeleving. Het budget voor natuur en landschapsbeheer is tussen 2000 en 2015 gedaald van 0,17% naar 0,14% van het BBP (bron: CBS). Een daling van bijna 20%. Duinbehoud streeft ernaar om dit budget structureel op het niveau te krijgen van 0,2% van het BBP.
