Project Noordvoort
Vandaag maak ik een wandeling bij Noordvoort, het strandreservaat tussen Noordwijk en Zandvoort. Ik doe dat met Marion Bilius, sinds januari 2021 duinconsulent van de Noordwijkse duinen en de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het project Noordvoort past binnen het beleid van dynamisch kustbeheer en heeft een stuk strand waar wind, zand en water vrij spel hebben. Als je ergens de dynamiek van de stuifkuilen kan zien, is het hier wel. Het strandreservaat is 3 kilometer lang en is te vinden tussen paal 70 en 73.
Marion en ik spreken af op de parkeerplaats bij Langevelderslag. Helaas is dit punt niet met openbaar vervoer te bereiken, alhoewel er soms in de zomermaanden een hop on hop off bus rijdt. De route is niet ingewikkeld. We starten op het strand en lopen ongeveer twee kilometer naar het noorden langs de vloedlijn. Onderweg raapt Marion wat schelpen op, noemt mij de namen en informeert mij over het project.
Het startte in 2013 met het graven van een aantal stuifkuilen, zodat fijn kalkrijk zand naar de achterliggende duinen kan stuiven. Op dit moment zijn er maar liefst zeventien van deze kuilen op dit stuk te vinden. In verschillende grootte en vormen. Ook om de biodiversiteit te stimuleren. In 2018 werd dit stuk kust officieel een strandreservaat. Het gebied wordt voortdurend gemonitord en uit de laatste resultaten blijkt dat de verstuiving de laatste jaren groot is. Inmiddels is het dynamische grondvlak in 2020 gegroeid van vijf naar negen hectaren. We komen aan bij de zuidelijke rij palen van het strandreservaat.
Op de zeereep
Hier wordt de wandelaar door bordjes uitgenodigd zijn wandeling voort te zetten op de zeereep, zodat het strand rustig blijft voor vogels en zeehonden. Je mag je wandeling verder lopen over het strand (verboden te fietsen en honden los te laten lopen), maar natuurlijk klimmen we omhoog de zeereep op. Iets wat nergens anders langs de Nederlandse kust mogelijk is. Het pad is behoorlijk steil met veel rul zand. Langs het pad staat een reling met touwen, bedoeld om je aan vast te houden, maar inmiddels is er zoveel zand bijgekomen, dat het touw praktisch op de grond hangt.
Het Groene Strand start hier in samenwerking met de Natuur en Vogelvereniging Noordwijk een strandwerkgroep op die zich gaat inzetten voor natuur op het strand rondom Noordwijk en Noordvoort.
Het moment van bovenkomen is adembenemend: ineens kijk ik uit over het strand en de branding aan de westkant en wat verderop over de brede duinen van de AWD aan de andere kant. Wat een ruimte! Het is prachtig. We lopen noordwaarts over de zeereep, waarbij we koersen op de hoge palen. Het pad is wat uitgemaaid en we komen al snel de eerste stuifkuil tegen, waar nog oude wortels zichtbaar zijn. Marion vertelt dat het zand geen eeuwigheid blijft stuiven, maar dat het op het moment nog steeds dynamisch is en dat het heel goed werkt. Rechts zie ik de nieuwe duinvorming met de frisse helm erop, stralend en wuivend door de wind en de zon. Het is stil onderweg.
Gespot
Ik zie een kleine plevier vliegen en Marion vertelt dat er een paar broeden in dit gebied. We horen de nachtegaal en zien dauwbraam, hondstong en viooltjes. We komen bij het jutterspunt, het oudste uitkijkpunt op deze route en zien tot Marions verbazing dat er naast dit punt een stuifkuil met helm beplant is, gelukkig de enige. Vele stuifkuilen volgen. Terwijl de kuilen bij aanvang ongeveer 5 meter waren, zijn sommige nu behoorlijk diep en soms zijn ze doorgebroken. Het pad gaat op en neer, hier en daar vlak langs zo’n diepe kuil en is behoorlijk pittig. Sommige kuilen zijn open vanaf het strand en het is duidelijk zichtbaar dat deze langzaam weer dichtslibben.
Uitkijkpunten
Er volgen nog twee uitzichtpunten: één op de grens tussen Zuid- en Noord-Holland en één na ruim 4 kilometer. Prettig om even te kunnen rusten, maar ook een goed punt om vogels en zeehonden te observeren. Helaas liggen er vandaag geen zeehonden op het strand. We moeten het doen met een paar visdiefjes, de contouren van Zandvoort in de verte en de sporen van damherten bij onze voeten.
Na het derde uitzichtpunt zakken we af naar het strand en besluiten deels over het strand, deels door de duinen terug te lopen. Op het strand is duidelijk de afslag aan de voet van de duinen te zien. Afgelopen winter is er voor Noordwijk weer zand gesuppleerd, maar niet voor de kust van het strandreservaat. Met dit effect tot gevolg.
We lopen terug over het strand tot de eerste opgang na het strandreservaat. Daar lopen we de duinen in en volgen het kabouterpad terug richting Langevelderslag. Een pittige en prachtige wandeling van circa 10 kilometer die een goede conditie vraagt.
Annelies Boutellier
